صمد به تیم ات افتخار کن

یکی از افتخارات مرفاوی در فصل جاری این است که بازیکنان تیمش با وجود نیمکت‌نشینی سعی می‌کنند حرفی نزنند که باعث ناراحتی او شود. یکی از افتخارات مرفاوی در فصل جاری این است که بازیکنان تیمش با وجود نیمکت‌نشینی سعی می‌کنند حرفی نزنند که باعث ناراحتی او شود. رضا عنایتی یک نمونه کامل است. او روز گذشته با ما گفت‌وگو کرد. رضا بازیکن رک و صاف و صادقی است. او همیشه می‌گوید اگر از کسی ناراحت باشم آن را بروز می‌دهم اما او هیچ‌گاه به خودش اجازه نداد درباره مرفاوی چیزی بگوید و گفت: «اگر تا پایان لیگ هم روی نیمکت‌ بنشینم چیزی نمی‌گویم.» مرفاوی باید به داشتن این بازیکنان افتخار کند. سیاوش اکبرپور هم سعی می‌کند با وجود بازی نکردن چیزی نگوید. او پس از بازی با ابومسلم برخلاف تصور خیلی‌ها شمشیر را برای مرفاوی از رو نبست و با تمکین به تصمیم سرمربی تیمش گفت: «برای من حتی یک دقیقه هم کافی است.» این سیاست پیش‌تر از اینها هم از سوی سیدصالحی مورد توجه قرار گرفته بود. سیدصالحی تا قبل از بازی با استیل‌آذین یک نیمکت‌نشین محض بود اما او هربار که مجبور شد درباره نیمکت‌نشینی‌اش به سوال خبرنگاران پاسخ بدهد حرف خاصی نزد که علیه سرمربی تیمش باشد. تنها نکته منفی در میان مهاجمان استقلال حرکتی بود که آرش برهانی پس از گلی که وارد دروازه ابومسلم کرد انجام داد. شاید او تنها معترض میان مهاجمان تیمش باشد که البته حرکت او را هم نباید زیاد جدی گرفت چرا که شاید اگر هر بازیکنی جای آرش بود و از حضور در دربی محروم شده بود واکنشی غیر از این انجام نمی‌داد. *** صمد مرفاوی در بقیه خطوط هم با این رفتارها روبرو است. او هیچ گاه محمد محمدی را در حد و اندازه یک دروازه‌بان معترض به تصمیم کادر فنی ندید. او با وجود اینکه کیانوش رحمتی را در دو بازی گذشته روی نیمکت‌ نشانده اما هیچ گاه این هافبک را معترض ندیده و باید گفت صمد مرفاوی با یک تیم فوق‌‌العاده روبرو است چرا که بازیکنانش تا اینجا سعی کرده‌اند به تصمیم‌های او احترام بگذارند. باید به مرفاوی تبریگ گفت. او برخلاف پیش‌بینی‌ها با مردانی روبرو است که در همه حال سعی می‌کنند چیزی نگویند. چه کسی از یاد می‌برد همین بیژن کوشکی که به یک نیمکت‌نشین محض تبدیل شده فصل قبل جزو عناصر اصلی خط دفاع استقلال بود؟ آیا نباید به مرفاوی گفت به تیمت افتخار کن؟!