مشت بسته و چشم باز

استقلال واعظى آشتیانى، با استقلال هر مدیرعامل و مربى دیگرى در طول این 65 سال، فرق دارد. این نه تعریف است و نه انتقاد. صرفاً بیان حقیقتى است کتمان ناپذیر و غیرقابل تردید. واعظى آشتیانى مرد ایده هاى خودش است. مهم نیست چقدر خوب یا چقدر بد. مهم نیست چقدر گران یا چقدر ارزان. مهم نیست با چه دامنه اى از ریسک او کارى را مى کند که خود مى خواهد. «مشاوران» را فراموش کنید. در استقلال هر تصمیمى که گرفته مى شود ربط دارد به شخص مدیرعامل. این نه تعریف است و نه انتقاد. صرفاً حقیقت است.
•••
استقلال صمد مرفاوى این روزها کمتر از گذشته در دسترس است. در حقیقت راه هاى دستیابى به استقلال این روزها معمولاً پر دست انداز یا عمدتاً بسته و غیرقابل دسترس است. تمرینات ممنوع الحضور هستند و بازیکنان ممنوع المصاحبه و مصاحبه ها ممنوع الکار ما هستند. یعنى اگر بتوانى بازیکنى را پیدا کنى براى مصاحبه کردن نمى توانى از مصاحبه اش تیترى پیدا کنى براى روى جلد. انگار اسم مصاحبه که مى آید بازیکنان یاد مدیرعامل اخمویى مى افتند که دلش مصاحبه نمى خواهد. بازى هاى دوستانه قابل تماشا نیستند و گزینه هایى که مى شود از آنها «اطلاعات» بیرون کشید هر روز محدودتر مى شوند. لیدرها عوض شده اند و نمى توان از طریق آنها به اخبار دسترسى پیدا کرد. نفرات جدید هم در این فضاى «رسانه گریز» دنبال دردسر نمى گردند. کسى پاسخ سوالات را نمى دهد و کانال هاى خبرى چندان پرخبر نیستند. این روزها البته بازار خبر رونق خاص خود را دارد اما مى توانى حس کنى که پر کردن صفحات مربوط به استقلال چقدر دشوارتر از قبل پیش مى رود. در چنین فضایى وقتى استقلال در نخستین دیدار تدارکاتى خود مقابل میلاد به میدان مى رود و در فضایى بدون چشم ها و گوش هاى غریبه کار خود را پیش مى برد، رسانه ها و هواداران احساس خوبى پیدا نمى کنند. انگار که جایى میهمانى باشد و ما دعوت نشده باشیم. به شما برنمى خورد؟
•••
فقط براى یک ساعت خودت را بگذار جاى واعظى. فقط تا پایان این مطلب خودت را بگذار جاى مدیرعامل استقلال. به این فکر کن که باید در اولین روز هفته با «امیر قلعه نویى» رودررو شوى. به این فکر کن که اصلى ترین نبرد فصل تو، درست در روز ابتدایى برگزار مى شود. خودت را بگذار جاى واعظى. قبول کن که «امیر قلعه نویى» استقلال را بهتر از تو مى شناسد. بپذیر که امیر قلعه نویى مى تواند به همان اطلاعاتى دسترسى داشته باشد که تو. حالا اقدام اول تو چیست؟ طبیعتاً ممانعت از دسترسى به اطلاعات.
•••
امیر قلعه نویى در قیاس با مربیان دیگر ما چه دارد که مى تواند موفق شود؟ او چه دارد که دیگران ندارد؟ همه مى دانیم که قلعه نویى گفتار افشین قطبى را ندارد. بازیخوانى مجید جلالى را هم ندارد. او تجربه  اى پایین تر از یاورى یا ذوالفقارنسب دارد و مثل دکتر طوسى و فروتن در خارج از کشور آموزش ندیده. او همچنین دانش علمى ابراهیم زاده را هم ندارد حالا سوال اینجاست. پس او چطور بیش از تمام این نفرات جام آورده ؟ به عبارت دیگر امتیاز مضاعف او نسبت به دیگران  چیست؟ پاسخ این سوال از نظر من، همان است که واعظى آشتیانى نیز به آن رسیده. اول تماشاگران و دوم رسانه ها!
•••
خوب یا بد، امیر قلعه نویى همیشه سکوها را داشته او حتى به این متهم شد که براى داشتن سکوها، هیچ وقت از خرج کردن دریغ نورزیده. حداقل این اتهامى است که به صورت جدى چندسال قبل در مصاحبه اى از سوى یکى از لیدرها در یک روزنامه ورزش افشا شد. قلعه نویى به پیروى از پروین همیشه پایگاهش روى سکوها را تقویت کرده و با اتکا به همین پایگاه هم جنگ هاى زیادى را برده. اینکه سکوها همیشه طرفدار او و مخالف مخالفان او بوده اند، یکى از بى شمار عوامل قدرت او بوده است. سکوها براى او همیشه منبع بى پایانى از «مشروعیت» را فراهم کرده اند که در جنگ ها و جدال هاى بى پایان به کار او آمده اند.
•••
دومین وجه تمایز یا امتیاز مضاعف قلعه نویى، رسانه ها بوده اند. او همواره عاقلانه  و زیرکانه کوشیده تا خود را در رابطه بارسانه ها یک مظلوم جا بزند که در زمان جام ملت هاى آسیا بى رحمانه مورد آماج انتقادات قرارش داده اند. شاید امیر قلعه نویى در هر روزنامه 3 یا 4 منتقد قسم خورده داشته باشد اما انحراف نیست اگر تاکید کنیم که تعداد موافقان او در هر روزنامه اگر بیش از منتقدان نباشد کمتر هم نیست. قلعه نویى براى تحکیم پایه هاى موفقیت خود همیشه منبع بى پایانى از «اطلاعات» را در ا ختیار داشته. او همیشه مى داند که تیم مقابل شب قبل از بازى چه کرده، در اردویش چه خبر بوده، چه کسانى با هم دعوا داشته اند و ترکیب اصلى از کدام بازیکنان تشکیل شده. همین «دانستن» است که او را موفق ترین مربى ایران در سال هاى اخیر قرارداده است. یادتان باشد که «دانایى» توانایى است!
•••
برگردیم سراغ دیدگاه واعظى آشتیانى. او به عنوان مدیرعامل یک فصل از نزدیک «قدرت» و «توانایى» امیر قلعه نویى را لمس کرده و مى داند که او چقدر در کسب اطلاعات از تیم هاى رقیب تواناست. وقتى واعظى با قلعه نویى کنار نیامد و در حقیقت مقدمات جدایى او را فراهم کرد حواسش بود که براى تضیعف قدرت ژنرال باید تا چه اندازه پیش برود. کنار گذاشتن برخى از بازیکنان، جدایى تعدادى از اعضاى کادرفنى، تغییرات گسترده در لیدرها و همچنین ایجاد تغییرات داخلى در باشگاه، از اولین فعالیت هایى بود که توسط مدیرعامل باشگاه انجام پذیرفت. او در حقیقت تمام راه هاى دسترسى قلعه نویى به باشگاه را تا آنجا که توانست مسدود کرد. این مسدود کردن البته فرآیند کم هزینه  اى نبود اما با حداکثر دقت و حداکثر بازدهى صورت گرفت. حالا دسترسى جان نثارهاى امیر قلعه نویى به اطلاعات دشوارتر از قبل است هر چند حتى خود واعظى هم نمى تواند ادعا کند که این دسترسى صددرصد قطع شده است.
•••
هواداران در تمرینات حضور ندارند. خبرنگاران اجازه حضور در بازى هاى دوستانه را پیدا نمى کنند. با این حال «اطلاعات» از این دست به آن دست مى چرخد و قلعه نویى خواهد فهمید استقلال صمد مرفاوى با چه اندازه تغییر کرده است. با این حال بحث اینجاست که نبرد واعظى با قلعه نویى یا تقابل مشت بسته و چشم باز به کجا خواهد رسید؟ آیا چشمان قلعه نویى آنقدر تیزبین و موشکاف است که درون این مشت بسته اطلاعات را بیرون بکشد یا اینکه این مشت، مستقیم به چشمان امیر ضربه خواهد زد؟