سیستمی که مرفاوی برگزیده دغدغههای شیرینی را پشت خود پنهان کرده است.
تاکنون هیچ کس به این مساله مهم فکر نکرده است که مرفاوی چگونه میخواهد
هافبکهای تیمش را چیدمان کند. او که بالاجبار 3 مهاجم را در ترکیب اصلی
تیمش قرار خواهد داد؛ یعنی با این نفرات آرش برهانی (گوش راست)، رضا
عنایتی (مهاجم مرکزی) و سیاوش اکبرپور (گوش چپ) در خط میانی با یک محدودیت
پر دغدغه در انتخاب بازیکنان روبهرو میشود. صمد مجبور است در خط هافبک
تنها 3 بازیکن را بازی دهد که انتخاب 3 نفر از میان حسین کاظمی، مجتبی
جباری، فابیو جانواریو، خسرو حیدری و کیانوش رحمتی کار چندان سادهای
نیست. اگر حضور یک هافبک دفاعی را در میان این بازیکنان قطعی بدانیم که از
میان کاظمی و رحمتی یکی خواهد بود صمد باید تنها 2 بازیکن را در خط میانی
تیمش جا دهد. مجتبی جباری اولین گزینهای است که توجه صمد را به خود جلب
میکند اما مرفاوی نمیتواند به سادگی از کنار نام فابیو جانواریو بگذرد.
حضور
توامان این بازیکنان هم با توجه به سیاستی که مرفاوی در بازیهای تدارکاتی
تیمش پیش گرفته تقریبا غیرممکن جلوه میکند که اگر قرار باشد چنین اتفاقی
رخ دهد و جانواریو و جباری همزمان در ترکیب اصلی قرار بگیرند آنگاه خسرو
حیدری شاه مهرهای که در جناح راست استقلال خودنمایی میکند از ترکیب اصلی
بیرون خواهد ماند.
انتقال خسرو به بک راست
بدیهی
است در این شرایط مرفاوی هیچ گاه دوست ندارد از میان جباری و جانواریو یکی
را انتخاب کند چون او تمایل دارد خسرو حیدری را تحت هر شرایطی در ترکیب
اصلی قرار دهد. از طرفی بازی کردن جانواریو و جباری در کنار یکدیگر آنقدر
وسوسهانگیز است که هر مربی را به تب و تاب میاندازد، بنابراین تنها راه
چاره مرفاوی برای عبور از این بنبست فکری این است که او خسرو را یک خط
عقبتر یعنی در دفاع راست بازی دهد تا بتواند در خط میانیاش توامان از
وجود کاظمی، جانواریو و جباری بهره بگیرد البته مرفاوی در بازیهای
دوستانه تیمش نشان داده علاقه چندانی به بازی دادن خسرو حیدری در دفاع
راست ندارد که این روش سختیهای کار او را برای ساختن یک ترکیب ایدهآل
افزون خواهد کرد. طبیعی است که مرفاوی در روزهای باقیمانده بارها و بارها
این دغدغه شیرین را در ذهن خود سبک و سنگین خواهد کرد تا سرانجام تصمیم
نهایی خود را در قبال بازی دادن یا ندادن جباری و جانواریو به شکل توامان
در ترکیب اصلی بگیرد.